Pascas e Pascadas

Una pascada es totjorn mai espessa qu'un pescajon.

Profecham de la temporada pascala, fèsta crestiana pegada fa de temps sus una anteriora data pagana, per parlar cosina.

Un còp èra, en Occitània, i aviá la tradicion de la Pascada. Plan nomada puèi qu' aquesta recèpta de cosina occitana se preparava mai que mai per ola fèsta pascala (mes d'abrial). A la debuta aquesta preparacion es sortida de Roergue mas es coneguda ara de totes los golards que son al fial. Los ingredients son tan simples e de bon trobar que pauc nombroses : dos o tres uòus del jorn, 50 cl de farina de cereala e 25 cl empr'aquí de lach, una o doas cebas. La bastison se debana en tres fasas : 

1. Dins una padena, fasètz revener las cebas segon la vòstra convenéncia de coseson (ieu, aimi l'amarum de las cebas un pauquet rabastinadas).
2. Dins un cuol de pola (tèrmi sabent de cosina ; un ensaladièr del fons redond, pels neofits), mesclatz amb una forqueta o un foet lo lach amb los uòus en primièr puèi ajustatz la farina pichon pichon. Salatz a vòstre gost.
3. Per acabar, vojatz lo contengut dins la padena e fasètz coire dapasset de fuòc pichòt.

La darrièra manòbra serà de revirar la pascada dins la padena coma un pescajon (atencion al denaut).

Vesètz qu'es una recèpta lèu facha, economica e bona qu'es pas de creire. Personalament i apondi de còps tròces de carnsalada coma de lardons o quora se trapa de boçins de fromatge de Rocafòrt o maitas composicions de mon prètzfach. I ajusti percòps de verdum coma de fuèlhas de bletas per exemple. M'arribi de m'alestir lo repais de miègjorn de l'endeman en far un entrepan amb una pascada. Balha de vam a un onèsta òme (femna o enfant atanben) per lo demai de la jornada. Evidentament es pas de comparar amb lo daquòs merdic-industrial e nociu per la santat que se pòt crompar a prètz d'aur dins los grands M o los grands Q e ont es grand aquí dedins pas que lo mesprètz de la practica e de sa santat.

Sus aquò, topinejatz plan en saber que cal pas mai, un còp afièch, d'un quart d'ora per s'aprestar lo plat de l'occitan dinamic !

soulcraft

ps : agacha defòra e tanben dins lo frigò!        

Tolosa, 31 de mars de 2012.

L'Occitan lèu dins lo jòc ?

Dissabte 31 de Mars de 2012 a Tolosa se trobèrem mai de trenta milas. Èra, d'ara enlà, la costumièra passa-carrièira dels militants de la lenga e cultura occitana que se ramosan per far melhor ausir lor votz. Estrategicament lo moment pareissiá plan causit abans lo vòte per l'eleccion presidenciala d'abrial e en seguida las legislativas de junh. L'ambient èra plan bon, convivent e festiu coma se pòt esperar d'un pòble de civilizacion mediterranèa que son los Occitans. Lo public variat amb de joves, los ancians, los pichons de Calandreta e de Òc-bi, lo còs de mèstres de la Felco e maitas associacions o gropaments amb totes l'intéres comun per la lenga. L'ensenhament e la musica èran fòrça representats dins lo cortègi que son los vectors coneguts de promocion de l'òc.

 Caquelà nos sembla interessant de puntejar un fenomèn que pren d'ample a dich que los problèmas materials, mai que mai finançièrs, de l'accion culturala venon prusents dins lo contèxt de crisi permanenta que vivèm a l'ora d'ara. De fach, se podiá ausir parlar de politica dins lo cors de la passejada. Sabèm qu'existís ja dos o tres partits politics occitans que se baton per se far ausir si que non escotar dins lo mitan politic francés fòrça fòrça centralizat e que i se pòt pas pensar de vida fòra la luènha Paris. Mas, demest d'aqueles, un partit capita de plaçar d'elegits, siá d'esperel siá aligat amb un partit ecologic francés. Benlèu lo moviment prendriá vam se i aviá mai d'actors, mas onte trobar de personas que volontan de concretizar lor militança occitana dins l'accion politica ?

La responsa seriá de convéncer d'unes "culturals" de prene partit, al sens primièr, dins l'arena politica. Or sabèm qu'es pas simpla de passar lo Rubicon dins la posicion actuala de l'engajament cultural occitan. Sovent l'implicacion financièra de las collectivitats en favor de la lenga se fa amb l'accòrd implicit de neutralitat politica de l'associacion culturala. Es un argument emplegat per las quitas estructuras associativas que se vòlon amassairas a un nivèl que trespassa los clivatges politics tradicionals. Es atal que trapam dels responsables locals de cada ban de l'escaquièr. Se volèm durar, cal manhagar cabra e caulet.

Far de politica en son quite nom d'occitan es se pausar en concurrents dirèctes de los que, ièr, nos avidèrem. Al risc de tot mandar a la fièira en cas de fracàs ...

Passar de l'accion culturala a l'accion politica es encara un tabó mas i a que las montanhas que se crosan pas, alara...

soulcraft

Ps : agacha defóra, e endacòm mai.